Author :
Abstract
Türkler Orta Asya günlerinden beri daima avcılıkla meşgul oldular. İyi bir avcı olmak bir erkek için erdemdi ve bazen erkekliğe geçişte de bir genç için erginleme (tekris) ritüellerinden birini oluşturmaktaydı. Türk folkloru avcılıkla ilgili menkıbe, atasözü ve teşbihlerle doludur. Bazı av hayvanlarının konumu ve önemi daha bir ağırlıklıdır. Avrupa’da avcılık asillere inhisar ederken Türkler’de herkesin harcı olagelmiştir. Avcılık bir dış mekânlar hobisi olarak günümüze ulaşmış bulunmaktadır.
Keywords
Abstract
Turks have always engaged in hunting since the days in central Asia. Being a good hunter was a virtue for a man and it sometimes constituted one of the initiation rites into manhood for the adolescents. Turkish folklore is full of legends, proverbs and metaphors involving hunting. Some hunt animals are predominantly important. While in Europe hunting was confined to the nobility, for Turks it was an equalitarian activity. To this day, hunting has survived as an outdoor hobby.
