Author :
Abstract
Kalıplaşmış ifade ve mazmunlarla örülü Klasik Türk Edebiyatı, 19.yy.dan sonra değişmeye ve bambaşka bir duruş kazanmaya başlamıştır. Fakat gelenek, kültür dünyamızı öyle etkilemiştir ki değişen edebiyatın bu değişmez kodları her daim varlığını muhafaza etmiştir. Günümüz edebiyatında âşık ve sevgili tipi başta olmak üzere birçok konuda geleneğin tesiri açıkça müşahede edilmektedir. Klasik edebiyatımızda hemen her şair âşıktır. Âşığın ve sevgilinin özellikleri belirlenmiştir ve şair bu kalıplar üzerinden özgün söyleyişler bulmak zorundadır. Klasik şiirin en önemli temsilcilerinden biri olan Fuzulî, aşk konusunda oldukça iddialı bir şairdir. Bu iddiasını Mecnun’la destekleyen şair, geleneğin unsurlarını kullanarak geleneğe yön vermiştir. Fuzulî’den yüzyıllar sonra Hilmi Yavuz, Doğunun Sevdaları şiirinde Klasik edebiyatımızın bazen âşıklık iddiası bazen de sevgilinin nazlılığından dem vuran çağımızdaki seslerinden biri olmuştur. Ferhad ile Şirin, Leyla ile Mecnun örnekleriyle zenginleştirilen şiir, Klasik edebiyattaki âşık ve sevgili tipini işler mahiyettedir. Bu bildiride Fuzuli’nin gazellerinde rastladığımız âşık ve âşıklık hallerinin, Doğunun Sevdaları şiirindeki tezahürü ele alınacaktır.
Keywords
Abstract
Classical Turkish Literature composed of expressions and mazmuns, has started to change and gain a quite different stance after the 19th century. However, the tradition so affected our culture world that permanent codes of changing literature always keep their existences. In present literature, the effects of tradition have been clearly seen from especially the type of lover and beloved and many other subjects. In our classical literature almost every poet is in love. The properties of lover and beloved have been determined and a poet must find original utterances using these patterns. Fuzuli, one of the most important representatives of classical poetry, is an ambitious poet about love. The poet supporting his claim with Majnun gave direction to the tradition by using its elements. After centuries from Fuzuli, Hilmi Yavuz, in his “Doğunun Sevdaları” poem, has been one of present voices of our classical literature, sometimes claiming being lover and some other times mentioning coyness of beloved. Poetry, enriched with the samples of Farhad and Shirin, Leila and Majnun, indicates the type of lover and beloved. paying attention to him in Classical Literature. In this paper, the appearing of lover and situations of being in love which we encounter Fuzuli’s ghazals will be dealt with taking into consideration “Doğunun Sevdaları” poem.
