Author :
Abstract
II.Dünya savaşı sonrası Arjantinli ressam Lucia Fontana tarafından dile getirilen Spatializm kelimesi Fütürizmin dinamiğinden yola çıkan, Dada’nın deneyselliğini örnek alan İtalyan hareketinin başlangıcıdır. Fütüristlerin teknolojiye olan ilgisinden hareketle ve maddenin betimlenmesindeki izlemiş oldukları yolu Lucia Fontana geliştirmiş ve yeni bir mekân anlayışını dile getirmiştir. Fontana klasik sanat kurallarını kabul etmeyerek, bu kuralların yerine mekanik çağa uygun olarak sanatın yeniden inşasını sağlamak istemiştir. Tuval yüzeyinin dışında gerçek renk, gerçek ışık, gerçek biçim demesi ile de ikon kırıcıları arasında yer almıştır. Fontanasanatta madde kavramının çözümlemesi ile dört boyutlu sanatında gelişmesine katkı sağlamıştır. Ressamın 1946 yılında Buenos Aires’te yayınlanan beyaz manifestosunda sanatın uygarlık tarihi içinde kısır bir döngüde geliştiği, artık teknoloji ile sanatın tabularını yıkması gerektiğianlatılmıştır. Bu manifestoyu takip eden yedi bildiri mevcuttur. Fontana 1951 yılında Tecnicodellespazialismo (Mekânsallık Teknik Bildirgesi) yayınlayarak tuval resminin bir yana bırakılması gerektiğini ve renk, ses, mekân, zaman gibi kavramların birleştirilerek oluşturulacak yeni bir sanat türünü öngörmüştür.
Keywords
Abstract
Spatialism, mensioned by the Argentine painter Lucia Fontana after the World War II, is the beginning of the Italian movement, exemplifying Dada's experimentation, set out from Futurism's dynamic. Lucia Fontana has developed the way that the Futurists follow in the description of the material with the movement of the interest of technology and has expressed a new understanding of space. Fontana did not accept the classical rules of art, and instead of these rules, he wanted to reconstruct the art in accordance with the mechanical age. Besides the canvas surface, real color, real light, and real shape has been placed among icon breakers. Fontanaart has contributed to the development of four-dimensional art by analyzing the concept of matter. In the white manifestos published in Buenos Aires in 1946, the artist developed in a vicious cycle in the history of civilization, and now it is said that technology and art should be destroyed. There are seven papers following this manifesto. In 1951, Fontana published a Tecnicodellespazialismo (The Technical Declaration of Spatiality), foreseeing that a canvas image should be left aside and a new art form to be formed by combining concepts such as color, sound, space and time.
