Author :
Abstract
Canlı muhataplar değil de dolaylı muhatapları olan yazı dilinin aksine konuşma dilinin canlı ve aktif bir muhatap kitlesi olduğu bilinmektedir. Yazı diline normatif dil kuralları rehberlik ederken konuşma diline muhatapların durum ve seviyesi yön vermektedir. Bu yönüyle sözlü kültürün önemi ve etkisi daha iyi anlaşılmaktadır. Hz. Peygamber (sas), hadislerini kaleme almadığı ve yazdırmadığı gibi yazı dili de kullanmamıştır. Canlı konuşma diline müracaat etmeyi tercih etmiştir. Zira Kur’an ile birlikte yazılı kültüre alışan Araplarda, sözlü kültürün kıymeti daha fazladır. Günlük dil değil de genelde yüksek dil kullanan Hz. Peygamber’in, yazı dili değil de konuşma dilini tercih etmesi, fakat günlük dilden de tamamen soyutlanmaması dikkat çekmektedir. İfadelerin doğru anlaşılması ve isabetli yorumlanması için bağlamın rolü ve önemi bilinen bir husustur. Bu durum hadislerin anlaşılması için de geçerlidir. Bağlamın çeşitleri içerisinde dış bağlamlardan sayılan kültürel bağlamın sözlü kültür ile ilişkisi de açıktır. Bu hususun, hadislerin anlaşılmasına etkisinin ele alınacağı çalışmamızda, örnek bazı hadis rivayetleri üzerinden önce tespit ve değerlendirme yapılacak, ardından konunun önemi vurgulanacaktır.
Keywords
Abstract
It is known that the language of speech is a lively and active interlocutory audience, in contrast to the linguists who have indirect counterparts. The status and level of the interlocutors in the language of instruction are guided by the normative language rules. In this respect, the importance and effect of oral culture is better understood. The Prophet (sas) did not write and print the hadith, nor did he use the written language. He preferred to apply for vocabulary. Because the Arabs accustomed to written culture together with the Qur'an, oral culture is more valuable. The daily language, not the language generally uses high language. It is noteworthy that the prophet prefers not the language of speech but the language of speech. The role and importance of context is a well-known issue for accurate understanding and accurate interpretation of expressions. This also applies to the understanding of hadiths. In the context of the context, it is also clear that the cultural context, which is considered from external contexts, is related to oral culture. In this paper, the impact of this issue on the understanding of the hadiths will be examined and some of the hadith narrations will be determined and evaluated firstly and then the importance of the subject will be emphasized.
Keywords
- Agitoğlu, Nurullah. “Hadiste Bağlam -Bağlamın Anlam Alanı, Çeşitleri ve Önemi-”. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2013, cilt: XVIII, sayı: 1, 105-132. Agitoğlu, Nurullah. Hadis ve Bağlam. İstanbul: Kitabi Yay., 2015.
- Ağırman, Cemal. “Hadis Edebiyatının İntikal Safhaları ve Kitabet Meselesi”. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Cilt: V, Sayı: 1, Sivas 2001, 155-167.
- Aksan Doğan. Anlambilim. Ankara: Engin Yay., 2005.
- Aksan Doğan. Her Yönüyle Dil. I-III, Ankara: TDK Yay., 2007.
- Azamî, Muhammed Mustafa. İlk Devir Hadis Edebiyatı, trc. Hulisi Yavuz, İstanbul: İz yayıncılık, 1993.
- Başaran, Selman. Hadislerin Türk Atasözlerine Tesiri. Bursa: Uludağ Üniversitesi Basımevi, 1994.
- Buharî, Muhammed b. İsmail. el-Câmiu’s-sahih. thk. Mustafa Dîb el-Buğa, Beyrut: Dâru İbn Kesir, 1987.
- Canlı, Mustafa. Hz. Peygamber Örnekliğinde Sözlü ve Sözsüz İletişim. Bilimname: Düşünce Platformu, 2008/2, cilt: VI, sayı: 15, 147-178.
- Demirci, Muhsin. Tefsir Terimleri Sözlüğü. İstanbul: İfav Yay., 2011.
- Doğan, Yusuf. “Hz. Peygamber ve Mizah”. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2004, cilt: VIII, sayı: 2, 191-203.
- Efendioğlu, Mehmet. “Tedvin”. DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı, 2011. 40: 267-269.
- Genç İlhan. “Sözlü ve Yazılı Kültürümüzde Kullanılan Din Kaynaklı Kalıplar”. VI. Dinî Yayınlar Kongresi -İslam, Sanat ve Estetik- (29-30 Kasım-01 Aralık 2013 / İstanbul), 2014, s. 301-340.
- Gezer, Süleyman. “Sözlü ve Yazılı Kültür Ayrımında Kur’ân”. İslami İlimler Dergisi, Yıl: 3 Sayı 2 Güz (2008), 229-249.
- Görmez Mehmet. Sünnet ve Hadisin Anlaşılması ve Yorumlanmasında Metodoloji Sorunu. TDV Yay., Ankara: TDV Yay., 2000.
- Hadirî, Muhammed Rıza. “el-Hatîb el-Bağdâdî beyne’ş-şifâhiyyeti ve’l-kitâbiyyeti min hılâli kitâbihi “Takyîdü’l-ilm”. Mecelletü Câmiati Dımaşk, c. 29 Sayı: 3-4 (2013), 99-121.
- Komisyon. Hadislerle İslam. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2013.
- Mâlik b. Enes. Muvatta. I-III, Tahk. Takıyyüddin en-Nedvî, Dımaşk: Dâru’l-kalem, 1991.
- Mesudî, Ebü’l-Hasen Ali b. el-Hüseyn. Mürûcu’z-zeheb ve me’adinü’l-cevher. Tahk. Muhammed Muhyiddin Abdulhamid, Beyrut: Dârü’l-fikr, 1973.
- Ong Walter J. Sözlü ve Yazılı Kültür -Sözün Teknolojileşmesi-. Çev. Sema Postacıoğlu Banon, İstanbul: Metis Yay., 2018.
- Palabıyık, M. Hanefi. “Cahiliye Dönemi ve İslam’ın İlk Yıllarında Okuma-Yazma Faaliyetleri”. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, sayı: 27; Erzurum 2007, 31-68.
- Palabıyık, M. Hanefi. “Sözlü Tarih/Sözlü Gelenek ve Hadis Kitapları -Sahîh-i Müslim Örneği- ,”. İslâmî İlimler Dergisi, 2008, cilt: III, sayı: 2, İslâm Tarihçiliği sayısı, 127-160.
- Polat, Salahattin. "Kıraat". TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/kiraat-- hadis (01.04.2019).
- Shin, Shung J.; Morgeson, Frederick P.; Campion, Michael A., "What you do depends on where youare: understanding how domestic and expatriate work requirements depend upon the cultural context".Journal of International Business Studies | January 1, 2007.
- Tatar, Burhanettin. Hermenötik. İstanbul: İnsan Yay., 2004.
- TDK Türkçe Sözlük, TDK Yay., Ankara 2005.
- Toprak, M. Faruk. “Klasik Arapça’da Kullanılan Bellibaşlı Dua, Beddua ve Temenniler”. EKEV Akademi Dergisi - Sosyal Bilimler -, 2000, cilt: II, sayı: 2, s. 123
- Yıldız Mustafa. Kur'ânı Anlamada Bağlamın Rolü. http://mmustafayildiz.blogspot.com/2012/12/kuran-anlamada-baglamn-rolu.html Erişim tarihi: 31.03.2019.
- Yücel Ahmet. “Temel İslam İlimlerinin Ortaya Çıkışı ve Birbirleriyle İlişkileri (Rivâyet Dönemi-İlk Üç Asır)”, İslami İlimlerde Metodoloji/usul –V, İstanbul, 2014, 207
