Author :
Abstract
Isabelline Gotik, Katolik Hükümdarlar döneminde gelişen ve Gotik yapısal öğeleri Flandre kökenli natüralizm, Mudéjar yüzey geleneği ve erken Rönesans etkileriyle bir araya getiren yoğun, süslemeci bir geçiş üslubudur. Bu çerçevede Gil de Siloé, geç Ortaçağ İspanya’sında bu estetiği heykel alanında en belirgin biçimde temsil eden sanatçı olarak öne çıkmaktadır. Özellikle Burgos çevresindeki anıt mezar ve heykellerinde, Flandre kökenli ince işçilikle Kastilya saray çevresinin politik beklentilerini birleştiren sembolik biçim dili dikkat çekmektedir. Siloé’nin derin oyuklu yüzeyleri, filigran etkisi yaratan detayları, ritmik kıvrımları ve dramatik yüz ifadeleri, Isabelline Gotik’in süslemeci ve gösterişli karakterini heykelde yoğun bir biçimde görünür kılmıştır. Onun çok katmanlı kompozisyon anlayışı da dönemin dinsel ve politik yapısını aktaran ikonografik kurgularla birleşerek güçlü bir görsel kimlik oluşturmuş, geç Gotik ile erken Rönesans arasında bir köprü niteliği taşıdığı için dönemin estetik dönüşümünü anlamak açısından önemli eserler sunmuştur. Bu çalışmada da Gil de Siloé’nin Miraflores Manastırı’nda bulunan II. Juan ve Portekizli Isabel Anıt Mezarı ve San Gregorio Teoloji Okulu Isabelline isimli eserleri Gotik üslup bağlamında ele alınmakta ve sanatçının biçimsel tercihleri, sembolik anlatım dili ve üslubu dönemin estetik karakteri ekseninde irdelenmektedir. Böylece, hem İspanyol geç gotiğinin kendine özgü üslup kodları hem de Siloé’nin bu kodları dönüştürme biçimi kapsamlı olarak ele alınmaktadır. Araştırmada, görsel örnekler üslup ve plastik açıdan karşılaştırmalı nitel analiz yöntemi ile değerlendirilmiştir.
Keywords
Abstract
Isabelline Gothic is an intense, ornamental transitional style that developed during the reign of the Catholic Monarchs, combining Gothic structural elements with Flemish naturalism, the Mudéjar surface tradition, and early Renaissance influences. Within this framework, Gil de Siloé stands out as the artist who most clearly represented this aesthetic in the field of sculpture in late medieval Spain. Particularly in his monumental tombs and sculptures around Burgos, a symbolic formal language that combines Flemish-inspired fine craftsmanship with the political expectations of the Castilian court environment is striking. Siloé's deeply carved surfaces, filigree-like details, rhythmic curves, and dramatic facial expressions intensely reveal the ornamental and ostentatious character of Isabelline Gothic in sculpture. His multi-layered compositional approach, combined with iconographic constructions conveying the religious and political structure of the period, created a powerful visual identity. As it served as a bridge between late Gothic and early Renaissance, it offers important works for understanding the aesthetic transformation of the period. This study examines Gil de Siloé’s works, the Monumental Tomb of Juan II and Isabel of Portugal in the Miraflores Monastery and the Isabelline in the San Gregorio School of Theology, within the context of the Gothic style, analyzing the artist's formal preferences, symbolic narrative language, and style in relation to the aesthetic character of the period. Thus, both the unique stylistic codes of Spanish late Gothic and Siloé’s way of transforming these codes are comprehensively addressed. In the study, visual examples were evaluated using a comparative qualitative analysis method in terms of style and plasticity.
