Author:
Abstract
Türkiye; denetimli serbestlik uygulamasında on yıl kat’etmiş bulunmaktadır. Bu uygulamanın katı hapisçi anlayışa göre üstün hususiyetleri söz konusudur. Bu mefhum sayesinde hapishanelerde yoğunluk azalır. Hapisteki insanların sayısı ufalınca, toplumun geri kalanı için onların hâlinden ibret almak daha fazla bir anlam yüklenir; aksi halde “suçlu” sayısı büyük rakamlara ulaşarak, felsefî bir bağlamda; sanki asıl ve doğru olanı temsil eden bir referans izlenimi verecektir! Ayrıca; bir yandan; hapis hayatı bireyin topluma yönelik hınç duygularını bileyebilir ve öte yandan; eski suçlular acemilere daha beter suçlu yol yordamlar öğretebilir ve / veya telkin edebilirler. Halbuki; denetimli serbestliğin öznesi, hem muhtemel suç ortaklarından soyut kalır hem de içsel bir minnet duygusu geliştirip topluma kazanım istikametinde sahiden mesafe alabilir. Zaten modern toplum felsefesinde cezandan maksat intikam değil, ıslahtan ibarettir. Bu süreçte bizzat çevreye düşen roller de vardır. Denetimli serbestlik öznesinin sabrı sınanmamalıdır. Yetkililer ise onu etrafa karşı mümkün mertebe “görünmez” kılmalıdırlar.
Keywords
Abstract
Turkey has now elapsed a decade with the application of restricted liberty. One can talk about superior sides of this application with respect to a rigid understanding of confinement. Thanks to this concept the crowded density of the jail population gets reduced. When the number of jailed people is low, it becomes more meaningful to take lessons from their situation, for the rest of the society; otherwise; when the numbers of “criminals” achieve great numbers; in philosophical terms; their appearing as a reference group representing the mainstream and right ways, is indeed facilitated. Moreover; on one hand; life in imprisonment may sharpen vindictive feelings of the i