Author:
Abstract
Bu çalışma, nüfusun büyük çoğunluğunun Müslüman olduğu Türkiye ve Endonezya'daki camilerin mekân özelliklerini karşılaştırmalı olarak incelemeyi amaçlamaktadır. Dinin genel tanımı ve dini yapıların önemi üzerine odaklanan giriş bölümü, dinin bir inanç sistemi olarak nasıl tanımlandığını ve dini yapıların toplumlar için nasıl önemli olduğunu açıklamaktadır. Dini yapıların oluşumu ve gelişimi genellikle kutsal metinlere, ibadetlere, ahlaki prensiplere ve toplumsal kurallara dayanmaktadır. Camiler, Müslümanların toplu ibadetlerini gerçekleştirdikleri önemli dini mekanlardır. Camiler, kültür, mimari ve sanat gibi alanlarda önemli katkılara sahip birer mekân türüdür. Ancak bu çalışma, Türkiye ve Endonezya'daki camilerin tasarımı, uygulanması ve kullanımı konusundaki farklılıkları ve benzerlikleri, bu konuda yapılmış olan akademik çalışmaları da referans alarak incelemekte ve gözden geçirmektedir. Her iki ülkede de camilerin mimari mekân olarak tasarım ve inşası klasik stil cami ve modern stil cami olarak iki farklı şekilde karşımıza çıkmaktadır. Çalışma, Türkiye'de klasik stildeki camilerden Sultan Ahmet Cami, Süleymaniye Cami, modern stildeki camilerden Şakirin Cami ve Sancaklar Camii ile Endonezya'da klasik stil camilerden Al Mahsun Ulu Cami, Baiturrahman Ulucami, modern stil camilerden de İstiklal Cami ve Babuttaqwa Utama Cami gibi önemli camileri kapsamaktadır. Bu camiler, inşa edildikleri dönemler, yapılış amaçları, günümüzdeki kullanımları ve etkileri açısından öne çıkan örnekler oldukları için seçilmiştir. Türkiye ve Endonezya’da cami mimarisi konusunda çok sayıda akademik çalışma yapılmış olmasına rağmen; cami mimarisinin oluşumunu kültürel ve mekânsal farklılıklar açısından iki kültürde karşılaştırmalı olarak inceleyen bir çalışma bulunmamaktadır. Bu durum da çalışmanın önemini ortaya çıkarmaktadır.
Keywords
Abstract
This study aims to compare the spatial features of mosques in Turkey and Indonesia, both predominantly Muslim countries. The introduction provides a general definition of religion and highlights the significance of religious structures. It explains that religion is a belief system and emphasizes the importance of religious structures for societies. The formation and development of religious buildings often rely on sacred texts, rituals, moral principles, and societal rules. Mosques are significant religious spaces where Muslims gather for collective worship. They contribute significantly to areas such as culture, architecture, and art. However, this study scrutinizes and reviews the differences and similarities in the design, implementation, and use of mosques in Turkey and Indonesia, taking into account academic studies on the subject. In both countries, mosques are built in two different styles: Classical and modern. The study examines well-known mosques in Turkey, including the Sultan Ahmet Mosque and the Suleymaniye Mosque (classical style) and the Şakirin Mosque and the Sancaklar Mosque (modern style). The study includes classical style mosques such as the Al Mahsun Grand Mosque and the Baiturrahman Grand Mosque, as well as modern style mosques like the Istiqlal Mosque and the Babuttaqwa Utama Mosque in Indonesia. These mosques were chosen as prominent examples based on the time periods they were built, their purposes of construction, their current uses, and their impact on their respective contexts. Although there have been numerous academic studies on mosque architecture in Turkey and Indonesia, there is a lack of literature that comparatively examines mosque architecture formation in the context of cultural and spatial differences between these two cultures. This gap highlights the importance of the current study.