Author :
Abstract
Bu çalışmada bir cerh ve ta’dil alimi olan Abdurrahman el-Muallimi, Hadisçiliği ve Zahid el-Kevseri’ye eleştirileri ele alınmaktadır. Abdurrahman el-Muallimi el-Yemânî Suûdi Arabistan’ın yetiştirdiği en önemli Hadis âlimleri arasında yer almaktadır. Aslen Yemen’li olmasına rağmen ilmi hayatının büyük bir bölümünü Suud’da geçiren el-Muallimi, özellikle cerh ve ta’dil ilmindeki otoritesinden dolayı çağının Zehebi’si olarak anılmıştır. Hayatta iken çok fazla bilinmemesine rağmen vefatı ile beraber kitapları Hadis alimleri tarafından incelendikten sonra şöhrete kavuşmuş ve Suudi Arabistan’ın en meşhur muhaddisleri arasında yerini almıştır. Tanınmasına vesile olan da Zahid el-Kevseriye reddiye olarak yazdığı “et-Tenkîl” isimli kitabı ile, Mısır’da ismi Hadis inkarı ile ön plana çıkan Mahmut Ebu Reyye’ye reddiye olarak yazdığı “el-Envâru’l-Kâşife” isimli kitaplarıdır. Bu kitaplar dikkatlice incelendiği takdirde görülecektir ki el-Muallimi neredeyse bütün hadis ilimlerinde yetkin bir şahsiyet ve önceki hadis alimlerinin görüşlerini tenkit, tercih ve kendi içtihadı ile de ön plana çıkan bir hadis alimidir. el-Muallimî, Hadis ilminde kendine has orijinal görüşlerinin yanı sıra cerh ve ta’dil ilminde son devrin en yetkin alimlerinden biri sayılmaktadır. Örneğin “et-Tenkîl” isimli kitabında ve eş-Şevkânî’nin “el-Fevâidu’l-Mecmûa”sının tahkikinde 841 ravi ile ilgili olarak cerh veya ta’dil lafızları kullanmıştır. el-Muallimi, et-Tenkil isimli kitabında Muhammed Zahid el-Kevseri’yi eleştirmiştir. El-Kevseri Te’nibu’l-Hatib ala ma Sâkehu fi Tercümeti Ebi Hanife mine’-Ekâzîb isimli kitabında Hatip el-Bağdadi’yi Tarihu Bağdad’ında Ebu Hanife’ye ayırdığı bölümde onunla ilgili bazı rivayetlerden dolayı şiddetle eleştirmiştir. el-Muallimi cerh ve ta’dil ilminde asrın Zehebisi olarak nitelendirilmiştir. Bunun sebebi de onun cerh ve ta’dil ilmindeki otoritesi ve orijinal görüşleridir. Cerh ve Tadil ilmi İbn Hacer el-Askalani’den sonra, Hadisçilerin çok fazla uğraşmadıkları sadece öncekilerin görüşlerini naklettikleri bir ilim dalı olmuştur. Ancak el-Muallimi son asırlarda bu ilim dalında da içtihat edilebileceğini kanıtlamış ve orijinal görüşleriyle ön plana çıkmıştır. O, sadece öncekilerin görüşlerini nakletmekle kalmamış kendisi de içtihatlarını ortaya koyarak bu ilim dalında otorite olduğunu kanıtlamıştır. e-Muallimi son dönem hadis alimlerinin işi çok sıkı tutmayarak hadisler hakkında kolaylıkla “bu hadis hasendir” hükmünü verdiklerini söyleyerek, kendi görüşünün ise bu konuda daha ihtiyatlı davranılması gerektiği yönünde olduğunu söylemiştir. el-Muallimi, Mahmut Ebu Reyye’nin, hadisçilerin hadis değerlendirmelerinde aklı öteledikleri yönündeki eleştirilerine cevap vererek, hadisçilerin akla çok önem verdiklerini, onların aklı; hadisi dinlerken, hadisi rivayet ederken, raviler hakkında hüküm verirken ve hadisler hakkında hüküm verirken olmak üzere toplam dört yerde kullandıklarını belirtmiştir. Ona göre Hadisçiler bütün kriterleri akıl süzgecinden geçirdikten sonra uygulamışlardır.
Keywords
Abstract
This study deals with Abdurrahman al-Muallimi, hadithism and cristicisim of Zahid al-Kavsari. Abdurrahman al-Mu'allim al-Yemani is among the most important scholars of hadith raised by Saudi Arabia. Al-Muallimi, who originally spent most of his scientific life in Saud despite his being Yemen, was especially known as Zehebi, because of his authority in cerh and ta'dil. Despite not knowing much when he was alive, his books with firefighters became famous after being studied by Hadith scholars, and he became one of Saudi Arabia's most famous muhaddis. One of the reasons for his recognition is Zahid al-Kawseriya's book "et-Tenkîl", which he wrote as a refusal, and "al-Envar al-Kaffa" which he wrote as a refusal to Mahmut Abu Reyye. These books, if carefully examined, will be seen that al-Mu'allim is a competent personality in almost all hadith sciences and a hadith scholar, who criticizes the views of the previous hadith scholars and prefers it with its own ijtihad. One of the most important features of al-Muallimî is that he follows a highly moderate line in his discussions with scholars and shows them with respect. He refrained from using renunciation statements in his arguments. He spent more than thirty years in the city of Hyderabad in India and was commissioned to revise the hadith books in "Dâiretü'l-Maârifi'l-Osmaniyye". It is apparent that al-Mu'allim is a knowledge of tradition and especially the knowledge of cerh and ta'dil. Later, when he returned to Mecca, the Mecca Library was delivered to him. Here too, Hadith did not close his connection with the sciences, but further strengthened it. Al-Muallimî is considered to be one of the most eminent scholars of the last revolution in carh and ta'dil scholars, as well as his original views on Hadith scholarship. For example, in the book "et-Tenkîl" and in the examination of al-Shawkani's "al-Fawaid al-Majmaa", he used cerh or ta'dil in relation to 841 narrators. This is because of his authority and his original views on carh and ta'dil. After Cerh and Tadil's knowledge Ibn Hajjar al-Ashalani, the hadith do not struggle too much as a science that only the views of the former have been conveyed. However, al-Mu'allim has proved that in the last few years this case can also be made case-by-case. He not only conveys the views of the former, but he also proved his authority in this branch of science by setting out his case-law. Some cerh and ta'dil views are like this. With the multitude of strange hadiths narrated by a narrator is not regarded eligible by narrator. The narration of the manger hadiths from one unknown person of a narrator does not harm him, but the responsibility belongs to that unknown process. Ibn Hibban and Hatip al-Baghdadi Hakim en-Neysaburi have more authority in hadith sciences. The narrations Bukhari has taken to his book et-Tarihu'l-Kebir are not authentic but are poor narrations. Because Bukhari did not have the tradition to receive authentic accounts in his book, he only published these rumors to draw attention to the weakness of narrator. Little mistake does not affect the indications of narrator. The justice of the narrator, which is found to lie only in a hadith, falls. All rumors of a narrator that is found lying in his normal life are rejected. al-Mu'allimi gave cerh and ta'dil the provision of 841 narrator in et-Tenkil's only work. al-Muallimi said that Mahmut Abu Reyye responded to the criticism of the hadithists in their hadith evaluations for their smart postings, that the hadiths gave great importance to the mind; while the hadith narrated, the hadith narrated that they used it in four places, giving judgment on the ravens and giving judgment on the hadiths. According to him, the Hadists practiced all the criteria after having spent the mind.
