Author :
Abstract
2000’lerin Türk sinemasının seyirci sayında artışına geçmesini birçok nedene bağlayabiliriz. En önemli nedenlerinden birisi çok salonlu AVM sinemalarının faaliyete geçmesidir. 2000’li yıllarla beraber ülkemizde sosyal hayatın merkezi konumuna gelen birçok AVM açılmıştır. Diğer yandan genç nüfusun özellikle seyirci sayılarının artmasında etkili olduğunu söylemek de yanlış olmayacaktır. Sinema salonlarının alışveriş merkezleri içinde yapılanması, küreselleşmenin, neo-liberal politikaların, tüketim olgusunun bir sonucu olarak karşımıza çıkmaktadır. Eğitimli ve kentli seyircinin ise festival zamanı salonları doldurmasına karşın diğer zamanlarda sanat sineması ve alternatif filmler gösteren sinemaları besleyemediği görülmekte; bunda DVD olanaklarının, korsan piyasasının ve ev sineması seçeneğinin rolü olduğu düşünülmektedir. Türkiye’den sinema izleyicilerinin özellikleri ve davranış biçimleri konusunda ayrıntılı ve sistematik bir veri tabanı bulunmamaktadır. Bu çalışmamızda 2000 sonrası değişen teknolojik alt yapının Türk sinemasının yapım-dağıtım-gösterim koşulları ve seyirci ile ilişkisi incelenerek, sinemamızdaki değişim ve gelişimin nasıl şekil aldığı incelenmeye çalışılmıştır. Bu inceleme yapılırken 2000 yılından önceki sinemamızın üretim ve seyirci yapısına da kısaca yer vererek bu dediğim ve dönüşümün tam anlamı ile ele alınması amaç edinilmiştir. Bu doğrultuda çalışmamızda Kültür Bakanlığı Sinema Genel Müdürlüğü ve Boxoffice Türkiye verileri temel alınmıştır.
Keywords
Abstract
We can link many factors to the 2000s' increase in the number of Turkish cinema. One of the most important reasons is the activity of multi-hall shopping malls. With the years 2000, many shopping malls have been opened in our country which are the center of social life. On the other hand, it would not be wrong to say that the young population is particularly effective in increasing audience numbers. The construction of movie theaters in shopping centers is a reflection of globalization, neo-liberal politics, as a result of consumption. Educated and urban audiences fill the festival-time halls, but at other times they can not provide cinemas with art and alternative films; it is thought that the possibilities of DVD facilities, pirate market and home cinema are the role of this. Turkey does not have a detailed and systematic database on the characteristics and behavior of cinema audiences. In this study, we tried to investigate how the change and development of our cinema has been shaped by examining the technological sub-structure of Turkish cinema after 2000, the conditions of construction-distribution-presentation and the relation with the audience. When this review is made, it is aimed to give a brief introduction to the production and spectator structure of our cinemas before the year 2000 and to take this change and transformation in a proper way. In this respect, our work is based on the Ministry of Culture General Directorate of Cinema and Boxoffice Turkey.
