Author :
Abstract
Bu çalışma Bâbürlüler (1526-1857) dönemindeki fıkıh eğitimi geleneğini incelemeyi hedeflemektedir. Yaklaşık 330 yıl hüküm süren Bâbürlüler döneminde çok sayıda medrese inşâ edildiği ve Delhi’nin önemli bir ilim merkezi haline geldiği görülmektedir. Fıkıh eğitimi medrese müfredâtlarının en önemli yönlerinden birini teşkil etmiş ve bu dönemde Hanefî mezhebi merkezli geniş bir fıkıh mirası oluşmuştur. Bâbürlü dönemi medreselerinde Hanefî mezhebine dair zaman içerisinde değişim gösteren fıkıh metinleri tedris edilegelmiştir. Çalışmada medrese müfredâtları içerisinde yer alan fıkıh metinleri üzerinden fıkıh eğitiminin gelişimi incelenmeye gayret edilecektir. Ayrıca bu çalışma çerçevesinde hadis-fıkıh ilmi merkezli bir eğitim yaklaşımı öne süren şöhret bulmuş isimlerin eğitim anlayışı ve bu anlayışın tesirleri üzerinde de durulacaktır.
Keywords
Abstract
This study aims to examine the tradition of Islamic law education in the period of Babur’s Empire (1526-1857). It is observed that many madrasas have been built and Delhi has become an important scientific center during the reign of Babur’s Empire which ruled for about 330 years. Islamic law education constituted one of the most important aspects of the madrasah curriculum and a broad legacy of the Hanafite sect was established in this period. The fiqh books that developed over the Hanafi sect were taught in Babur’s period. This study will try to examine the development of fiqh education through fiqh texts in the madrasah curriculum. In addition to scholars who have placed hadith and Islamic law scholars at the center of their educational philosophy and the influence of these scholars will be examined in this research.
