Author :
Abstract
Talâk, Temel İslâm Dîni kaynaklarında, evli eşlerin birbirinden ayrılmak suretiyle aralarındaki evlilik bağını koparmaları diye tarif edilir. Bu ayrılmanın, boşanma yoluyla, nikâhı fesih ile veya tefrik ile meydana geldiği bilinmektedir. Ömür boyu sürmesi hedeflenen evliliğin beklenmeyen sebepler nedeniyle bitmesi veya bitirilmesi de kadim bir gerçekliktir. İslâm Aile Hukuku, Kur'an ve Sünnet ile bunların yorumları ışığında, evlilik ilişkisinin sona ermesinde dini, etik ve hukuki esaslar belirlemektedir. Buna göre; İslâm Hukukunda talâk’ın, esasen kocanın tek taraflı iradesiyle gerçekleşmesi esas olmakla beraber, eşlerin aralarında anlaşarak kadının kocasına bir bedel ödemesi suretiyle evliliği sona erdirmeleri (muhâla’a), eşlerin mahkemeye başvurarak boşanma talebinde bulunmaları (tefrik) ve erkeğin boşama yetkisini karısına devretmesi (tefvîz-i talâk) şeklinde yapılan boşanmalarda geçerli görülmüştür. Erkeğin, kendisine ait olan boşama hakkını bizzat kullanabildiği gibi üçüncü bir şahsa vekâlet vermek suretiyle de kullanabileceği ifade edilmiştir. Bu durumda kocanın "karımı benden boşayabilmen için sana vekâlet verdim" sözüyle vekâlet sözleşmesi oluşur. Vekâleti alan kişi müvekkili adına bu yetkiyi kullanarak kadını boşayabilir. Bu işleme ‘‘tevkil’’ boşama işinin kendisine havale edildiği kişiye de ‘‘vekil’’ denilmektedir. Kişi boşama yetkisini karısına da devredebilir. Bu yetki vermeye "tefvîz-i talâk" denilmektedir. Bu çalışmamızda, ‘‘tefvîz-i talâk’’ meselesi Tahyîr âyetleri diye ifade edilen Ahzâb Sûresi 28. ve 29. âyetleri ışığında değerlendirilecektir.
Keywords
Abstract
Divorce (Talâk)İn the foundational Islamic religious texts, is defined as the act of married partners separating from each other, thereby severing their marital bond. It is known that this separation can occur through divorce, annulment of marriage, or judicial separation. The end or dissolution of a marriage, which is intended to last a lifetime, due to unforeseen reasons is also an ancient reality. Islamic Family Law, in light of the Quran, Sunnah, and their interpretations, establishes religious, ethical, and legal principles regarding the termination of the marital relationship. Accordingly, in Islamic Law, while divorce (talâk) primarily occurs through the unilateral will of the husband, it is also recognized when spouses mutually agree for the wife to pay her husband a certain amount to terminate the marriage (muhâla’a), when spouses apply to the court for divorce (tefrik), or when the husband delegates his right to divorce to his wife (tefvîz-i talâk). It has been stated that the husband can exercise his right to divorce personally or delegate it to a third party. In this case, the husband's statement, "I have given you the authority to divorce my wife," creates a power of attorney agreement. The person receiving the power of attorney can use this authority to divorce the wife on behalf of the principal. This process is referred to as "tevik," and the person to whom the divorce authority has been delegated is called the "agent." A person can also transfer the divorce authority to their wife, which is referred to as "tefvîz-i talâk." In this study, the issue of "tefvîz-i talâk" will be evaluated in light of the verses known as the "Tahyîr verses," specifically verses 28 and 29 of Surah Al-Ahzab.
