Author:
Abstract
Ahıska Bölgesi, Türkiye sınırına 15 kilometre mesafede, Ardahan, Kars, Batum, Tiflis arasında yer alan bölgenin genel adıdır. Kıpçak Türklerin bölgeye gelmesiyle birlikte, vatan olmuş bu topraklarda, yüzyıllarca bölgede huzurlu bir şekilde yaşamışlardır. Daha sonra bölge Rusların eline geçmiştir. 1944’den sonra Rus güçlerinin planlı baskısıyla topluca sürgünlere tabi tutulmuşlardır. Bugün Kazakistan’nın çeşitli bölgelerinde, yaşayan Ahıskalı Türklerin en büyük amaçları vatanlarına dönebilmektir. Bu çalışmamızda, Kazakistan Ahıska Türklerinin Peygamber sevgisi ile ilgili şiirleri ve Ahıska Aşıklarını tanıtmaya çalıştık. Peygamber sevgisinin şiirlerde nasıl yer bulduğu, şairlerin hangi ruh haletiyle bunu yansıttığı incelenmiş ve örnekler verilmiştir. Yörenin tanınmış Aşıklarından şiirler alarak halkın genel sosyolojik durumunun nasıl şiirlere yansıdığını örneklerle inceledik. Ahıska Halk şairleri ve aşıklarının peygambere verdikleri önemi hep bir iç burukluğuyla şiirlere konu edindiklerini gördük. Kazakistan Ahıska Türklerinin sürgünden sonrası devam ettirdikleri mücadelelerinin en büyük manevi desteğin peygamber sevgisinde olduğunun üzerinde durulacaktır.
Keywords
Abstract
Meskhetian Zone, 15 kilometers from the border with Turkey, is the general name of the region located between Ardahan, Kars, Batum and Tbilisi. With the arrival of the Kipchak Turks to the region, they lived peacefully in the lands that had been homeland for centuries. Later, the region was captured by the Russians. After 1944, they were subjected to collective deportations with the planned pressure of the Russian forces. Today, in the various regions of Kazakhstan, the greatest aims of the living Meskhetian Turks are to be able to return to their homeland. In this study, we tried to introduce poetry of Kazakhstani Meskhetian Turks related to the love for the Prophet and Meskhetian poets. The way in which the love for the Prophet found in poetry, and the kind of mood of the poets reflected this, were examined and given examples. By taking poems from well-known poets, we have examined with examples how the general sociological situation of the people is reflected in poetry. We have seen that the folk poets and singers have always posed to the poem by the inner bitterness of the preaching. It will be emphasized that the greatest spiritual support for the struggle after the exile is in the love for the Prophet that the Kazakhstani Meskhetian Turks are continuing to do.